نی نی توی شیکم سانی

نی نی گولوی جیگلم

اینجا اولین باره که دارم باهات صحبت میکنم .

شاید احساس میکنم چون از صبح تا شب باهات صحبت میکنم چیز ناگفته ای نمیمونه

یه دفتر هم واست گذاشتم و از خاطرات مشترکمون واست مینویسم.

اینجا بیشتر واسه مامی و دوستاشه بنابراین منحصرا از تو نمینوسیم ولی چون تو عزیزترین و مامانی ترین بخش زندگی ما هستی مطمئنا از تو هم زیاد مینویسم.

از تو و احساسات و شرایط جدیدی که دارم تجربه میکنم.

سختی ها و شیرینی ها

مثلا اینکه مامانی بعد از چند سال تلاش و کوشش تونست از یک سانی تپل به یک سانی خوشتیپ تبدیل بشه ولی در عرض چند ماه دوباره تپل شد

فدای سرت سال دیگه دوباره یک مامان خوشتیپ داری قول میدم

اولا خیلی غصه میخوردم . چون بعد از مدتها لاغر شده بودم هی میرفتم جلوی ایینه و از زوایای مختلف به دنبه های جدیدی که مثل قارچ رشد میکردند خیره میشدم ولی از وقتی تو با شدت هر چه تمامتر از شکمم زدی بیرون و روز به روز شیمک مامانی رو تپل تر کردی بیخیال دنبه های بقیه نواحی شدم.

خانوم دکتر میگه چون که مدتها رژیم سخت داشتم طبیعیه.

(دور از جونت سایزم اصلا هم طبیعی نیست)

راستی میدونی خانوم دکترم کیه؟خاله گیتی

یکی از دوستهای دوران دانشجویی خاله ساغی که بیشتر دوست و خواهرمه تا دکترم ودر ضمن یکی از بهترین دکترهای ایرانه اینو به اطمینان کامل میگم.

چون خاله گیتی بیمارستان پارسیان هستش قراره تو همونجا دنیا بیای.

یک مزیت هم داره واینکه نزدیک خونه مامان بزرگ و خاله هاست.

البته قیمتش هم مثل مامانت تپله!!!

شاید به قول یکی از خواننده های وبلاگم که خیلی به من  لطف داشته ما ها که نداریم نباید بچه دار شیم!!!!

(مامانی کلی ازین حرفش ناراحت شدم که چطور یک آدم به خودش اجازه میده بدون اطلاع از زندگی بقیه اینجوری بهشون توهین کنه ولی بعدش دلم به حال خودش و فکر محدودش سوخت)

خونه هم که بالاخره موفق شدیم با تلاش بابایی یه جای مناسب پیدا کنییم.یعنی در کمال ناباوری یه خونه سه خواب . تقریبا توی همون محدوده خونه قبلیمون .

البته به خاطر شرایط من هنوز کاملا جا نیفتادیم توی خونه جدید.

واسه اسباب کشی کلی به خاله سمی و ساغی و مامان بزرگ زحمت دادیم.

عزیزم مامانی باید بره منشی داره با گریه منو صدا میکنه فکر کنم توسط یکی از مریض های کلینیک در حال جویده شدنه.

فقط اینو بگم که جدیدا سمت راست شیمک منو کشف کردی تا هفته پیش فقط از نواحی پایین و چپ استفاده میکردی .ولی چند روزه به سمت راست و بالا رو جولانگاه کردی.

راحت باش گلم فضای بازی زیاد داری ماشالا مامانی حسابی واست میدون باز کرده از پهنا و درازا بتاز جوجو.

دارم دنبال یک سی دی و یا کتاب لالایی توپ میگردم .

دوست دارم لالایی های پر معنی و قشنگ باشه تا واست از همین حالا بخونم

منشیمون داره عربده میکشه

مامان همیشه فعالت باید بره

کاش بفهمی

کاش بفهمی که من چی میگم

کاش بفهمی که واسه خودمم خیلی سخته

کاش بفهمی که توی دلم چی میگذره

کاسش بفهمی که گفتن بعضی چیزا ارزشمندتر از حفظ غرورته

کاش بفهمی که من یک کوه دردم که سنگ سنگمو کنار تو روی هم گذاشتم تا به اینجا رسیدم

کاش بفهمی که دارم چشم در چشم تو ذره ذره آب میشم

شیرین کاری و ترکوندن تی وی

همه حتمایک یا چند بار صابون اسباب کشی به تنشون خورده و از بلایا و مصیبتهای قبل و بعد ش خبر دارند .

اسباب کشی ما هم با همون قضایا و مصائب طی شد.

از اونجایی که مستاجر قبلی ما یک خانم مسن بوده که هیچ اعتقادی به نظافت و پاکیزگی نداشته ،خانه روزی که ماتحویل گرفتیم یه چیزی تو مایه های  بیمارستانهای دولتی بود. یعنی خیلی بدتر از طویله و توالت عمومی و امثالهم بید.

بگذریم از 80 تومنی که بابت دوروز نظافت اساسی به کارگر دادم و جانفشانیهای سعید که پا به پای کارگر خونه رو می سابید.

دور از جونتون لکهای سرامیک حال از ویروس ایدز هم جون سختتر بیدند و به هیچ شوینده سابنده و ساینده ای محل سگ نمیدادند.

در آخر به پیشنهاد خواهر گل شیمیدانم یک شب تا صبح جوهر نمک گذاشتیم کف خونه بمونه

شدیدا توصیه میکنم هیچ وقت این کارو نکنید

روز بعد بعد از اینکه سعید ده ها بار کف رو شست این نتیج عاید ماشد:

کدر شدن بسایری از اقلام فلزی نظیر پایه مبل ها، چنگالهای توی جاظرفی ، و... (با اینکه توی اتاق دیگه بودند)

نشستن یک لایه بخار روی تمام دیوارها

و از همه جگرسوزتر روشن نشدن تلویزیون

لکه ها هم کماکان نشستن سر جاشون و به ریش ما قهقهه میزنند.

پی اس1: از اونجایی که تی وی ما هدیه قوم شوشو بوده و خریداری شده از بانه کارت گارانتی نداره و سام سرویس حتی در صورت دریافت وجه کامل هزینه تعمیر حاضر یه هیچ گونه همکاری نمیباشد.

منم ازین نمایندگیهای متفرقه میترسم

پس باید چیکار کنم؟

پی اس 2: این حسن ختام هزینه ها و فشارهای اسباب کشی بود .در طی این اسباب کشی به این نتیجه رسیدم واقعا درصد بیشماری از اقشار جامعه ما به شغل شریف دزدی مشغولند.

خدانوشت: قربون حکمتت برم. به جون تو آستین ما دیگه جا نداره نمیشه چوبتو یکمی از آستینمون بیرن بکشی بلکه جای زخمامون یه هوایی بخوره؟